Onze stek in Dar voelt echt als “thuis”- hoewel helaas ondergepist door Marissa’s katten. Het is weer wasdag, we doen nog wat huiswerk en spelletjes met de kinderen en daar valt de avond al.
Nadat het gas op blijkt te zijn en we als avondmaal dan maar toast kiezen, worden ons de stuipen op het lijf gejaagd door iemand die rond het huis sluipt. We zijn blij als onze “beachboy” thuiskomt van het etentje met zijn professor.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment