woensdag28mei2008

EINDELIJK geraak ik nog eens tot bij het de internetshop! Het is hier de laatste dagen zo druk geweest dat ik gewoonweg de tijd én de energie niet had om ’s avonds nog eens tot aan Shekelango Road te wandelen… . Het is niet dat ik tientallen dingen op een dag moet doen ofzo…, het is alleen dat de meeste dingen hier uren in beslag nemen…


Effe denken…wat heb ik zo allemaal uitgespookt…? Oh ja…; Zondagavond zijn we met zijn viertjes gaan uiteten en naar de film (‘What happend in Vegas’ ofzo… niet echt fantastisch) geweest. Toen we rong 11pm nog een slaapmutsje gingen drinken in het huis van Kirk verraste hij me voor mijn verjaardag, op vraag van Chris, met een heerlijke chocolademuffin! Thanks liefste lieveling J ! Maandag ben ik de hele dag bezig geweest met een project waar ik samen met de oudste kinderen (Linus, Jackson en Isackiwisa) aan werk. Een Amerikaanse fotografe heeft aan Boona-Baana gevraagd mee te werken aan een ‘fotofundraising’. We trekken samen de stad in om foto’s te nemen van diverse ‘thema’s’. Op maandag was het thema ‘Business Buildings’. Het is de bedoeling dat de kinderen bij hun foto’s ook een verhaaltje schrijven. Linus sloeg alweer de nagel op de kop toen hij een vergelijking maakte tussen een foto van een ‘local shop’ en een foto van een ‘foreign business building’. Het verhaal dat hij hierbij maakte kaarte de problematiek aan van de kloof tussen arm en rijk in de wereld en specifiek in Tanzania. Het contrast tussen de decadente villa’s en de verpauperde krottenwijken is hier inderdaad vaak schreiend…

Dinsdagmorgen had ik om 7:30 een afspraak met de Mr. Kilus, de Principal van ‘Kenton High school’ hier in Dar es Salaam. Deze ‘government secondary school’ is vrij dicht bij het Boona-Baana centrum gelegen (zo’n 40min. stappen) en zal één van de observatiesites van mijn onderzoek worden. Hoewel ik er erg tegenop zag om staatsscholen te bezoeken, was Mr. Kilus begrijpend en zelfs stiekem enthousiast. Dergelijke scholen staan vaak erg wantrouwig t.o.v. ‘pottenkijkers’ omdat ze, deels terecht, vrezen in een slecht daglicht geplaatst te worden en problemen zullen krijgen met de regering. Maar, gelukkig is Mr. Kilus naast zijn job ook nog student, en beseft hij hoe belangrijk studies m.b.t. onderwijs in Tanzania kunnen zijn. Om 10:00 am had ik een afspraak met Prof. Rubagumya in de universiteit. Ik had gehoopt tijdens ons interview een aantal nieuwe inzichten te verwerven, maar dat sloeg toch een beetje tegen. Prof. Rubagumya vertelde me vooral wat ik eigenlijk al wist. We hadden het over het problematische karakter van het taal-in-onderwijsbeleid in Tanzania en de redenen waarom de regering geen verandering brengt. Deze kwestie heeft al heet wat inkt doen vloeien, maar ik hoop toch dat ik met mijn observaties een aantal nieuwe inzichten kan naar voor brengen…. Om 11:30 trok ik naar het bureau van Professor Qorro. Helaas moest ik er nog eens aan herinnerd worden dat ik in Tanzania was….en moest ik 2uur wachten vooraleer iemand me kwam meedelen dat ik de professor vandaag niet meer zou kunnen spreken… . Dan maar met de daladala terug richting Sinza…althans dat dacht ik toch. Het wachten, de warmte en de vermoeidheid hadden duidelijk mijn oriëntatievermogen aangetast. Ik nam namelijk de daladala in de verkeerde richting! en kwam uiteindelijk pas rond 03:30 terug aan in de Boona-Baana office. Volgende opdracht: het interview met Professor Rubagumya transcriberen. Les van de dag: Magalie moet leren haar mond houden wanneer andere spreken…! Een tape transcriberen waarop twee personen steeds door elkaar praten en één daarvan daarenboven in een soms onverstaanbaar Kiswahili-Engels spreekt…het is best een dertiende werk voor Hercules!

Om 04:30pm gaf ik het op en trok ik naar de Watoto. Maar,…indien je had gedacht dat dit even zou ontspannen….dan ben je nog nooit geconfronteerd geweest met Amina’s meetkunde oefeningen! Ik was er niet minder dan twee uur mee zoet! Dat dit zo lang duurde had ik wellicht voor een groot deel aan mezelf te danken, aangezien ik (in tegenstelling tot hun leerkrachten) niet alle antwoorden voorzeg en ik bij elke oefening stap voor stap weer moest uitleggen hoe de oefening tot een goed einde kon worden gebracht. Amina zal het motto ‘al doende leert men’ niet snel vergeten… .

Na een chaotische dag dachten Maria, Ilona en ik in een gezellig eetcafé de avond tot een goed einde te brengen. Maar…ook daar waren de Goden ons niet goed gezind. Toen bleek dat Ilona vééééééééél te weinig wisselgeld had terug gekregen, kwam ze in een heftige discussie terecht met de opdienster. Al snel werden we omringd door een tiental tanzanianen en leek orde in de chaos brengen een onmogelijk opdracht. Ilona, die duidelijk nog moest leren dat je als Mzungu in een ‘local place’ best geen dingen als ‘FUCK OFF!’ begint te schreeuwen tegen locals, kwam er gelukkig enkel met de schrik vanaf.

Rond 10:00pm kwamen we uitgeput aan in het huis van Kirk. Omdat hij tot maandag in Arusha verblijft, vroeg hij me vorige week om tijdens zijn afwezigheid in zijn huis te verblijven en er een oogje in het zeil te houden. Aangezien dit huis, in vergelijking met onze Boona-Baana office, een waar paradijs is (er is water, elektriciteit, twee douches, een bad, een echte keuken, een zittoilet, een tv, ventilators!, etc.) moest hij me dit geen twee keer vragen. Voor het slapen gaan nam ik dan ook de ‘BEST SHOWER EVER’!

PS1: Leentje: er is een nieuwe bar op het kruispunt Sinza-Mori-Shekilango road…, genaamd ‘Lily’!!!
PS2: Aan alle vrienden daar in het Belgenland die hun thesis maandag moesten afgeven: GENIET VAN JULLIE VAKANTIE, JULLIE VERDIENEN HET!!!!!!
PS3: Voor Anne en Kirsten: Ga er nog efkes keihard tegenaan...er komen ook voor jullie betere tijden. Toi Toi !!!!